Chocoladereep

Ik weet het nog als de dag van gisteren. Samen met mijn vader stond ik op de parkeerplaats van de plaatselijke supermarkt. Op dat moment was ik zeven en was ik eigenlijk alleen bezig met het feit dat ik een chocoladereep wilde hebben en dat ik niet moest vergeten om te vertellen dat ik een onvoldoende had voor mijn dictee (maar natuurlijk wel pas als ik die chocoladereep had bemachtigd). Ineens greep ik naar mijn oor. “Papa, ik hoor niets meer met mijn rechteroor!” Vanaf daar ging alles in een stroomversnelling. Huisarts, ziekenhuis, KNO arts, het audiologisch centrum. Die zes maanden heb ik ze allemaal een stuk of honderd keer gezien.

Single-Sided Deafness

Hoe het nu precies is gekomen weet ik nog steeds niet. Maar wat ik wel weet is dat ik vanaf dat moment niets meer hoorde met mijn rechteroor. SSD oftewel Single-Sided Deafness. Daar moest ik het mee doen. Een gehoorapparaat zoals een BAHA werd mij gelijk zwaar afgeraden, omdat ik dan waarschijnlijk alleen maar slechter zou gaan horen. Daar zat ik niet echt op te wachten. Rond mijn achttiende begon ik oorsuizen te krijgen. Iets wat vaak in combinatie komt met SSD is Tinnitus. Vanaf dat moment is het nooit helemaal stil geweest (hoe ironisch is dat? Je bent doof, maar het is eigenlijk nooit helemaal stil).

Piep in oren

Gelukkig is het nog niet zo erg dat er niet mee te leven is. Het wordt erger als ik slecht slaap. Ook als ik op zondag wakker word na een heftig feestje piepen mijn oren ook alsof hun leven er vanaf hangt (en nu hoor ik heel veel meiden denken: maar dat doen mijn oren altijd na een feestje. Bedenk dat even en dan keer tien. Dat is wat ik hoor).

Maar ik zal gelijk heel eerlijk zijn. Ik zie er eigenlijk ook wel heel veel voordelen van in…

– Ik ben snel moe, maar dat betekent dat ik ongegeneerd heel veel dutjes kan doen.

– Als iemand mij iets vraagt waar ik écht geen zin in heb doe ik net alsof ik het niet hoor. 😉

– Er is altijd wel een piepje in mijn oor die mij wakker houdt als ik het nodig heb ’s ochtends.

– Te veel geluid om me heen als ik wil gaan slapen? Ik ga gewoon op mijn linkeroor liggen en ik hoor alleen nog de oorsuizen en piepjes.

– Ondertussen heb ik geleerd om die oorsuizen en piepjes te vormen tot een liedje. Ik heb geen mp3-speler meer nodig!

– Door de wekker heen slapen is mij niet onbekend. Maar ik kan er écht niets aan doen. En dan lijken leraren het ineens een stuk minder erg te vinden.

Slechthorend

Als ik zeg dat ik slechthorend ben gaan MENSEN INEENS HEEL HARD PRATEN. De eerste paar keren was dat heel erg grappig, maar nu is het vooral vervelend. Elke keer uitleggen dat dit echt niet nodig is, is misschien nog vermoeiender dan het hele slechthorend zijn op zich. Na dertien jaar slechthorend te zijn, heb ik geleerd hoe ik er mee om moet gaan. Ik probeer altijd aan de rechterkant van mensen te gaan zitten. In de bus, trein, aan tafel, maar ook tijdens een wandeling of een feestje. Daarnaast draag ik oordoppen tijdens concerten. Dat laatste betekent wel dat ik op dat moment helemaal niets meer hoor en ik dus praktisch doof ben.

Dan betaal ik dus € 60,00 voor een concert waar ik eigenlijk niets van hoor. Daarom is daar de lol voor mij een beetje vanaf. Tijdens feestjes probeer ik zo ver mogelijk van de boxen af te gaan staan, zodat ik ook nog een normaal gesprek kan voeren. De zondagochtend is nog altijd het slechtste moment van de week, maar dat is het ook wel zonder Tinnitus en SSD. En die reep chocola? Die heb ik na dertien jaar maar eens voor mezelf gekocht.