Mijn moeder heeft al 4 jaar kanker, en haar tumoren groeien alleen maar. Ze ondergaat steeds nieuwe behandelingen, maar toch gaat het steeds slechter met haar. Ik probeer alles te doen om haar gelukkig te laten voelen. Ik luister altijd naar haar en ik doe wat ze van me verwacht. Maar ze is nooit tevreden met hetgeen dat ik doe. Altijd is het fout en heeft ze er wel iets op aan te merken.

Het helpt ook niet echt dat mijn vader en andere familieleden zich er ook nog eens mee bemoeien. Ik ben thuis de oudste, dus ik word altijd gezien als een voorbeeld. Met vriendinnen erover praten helpt niet meer. Ik ben ook nog eens verhuisd, en ken hier bijna geen mensen.

Daarbij gunnen mijn ouders mij nooit iets. Mijn moeder heeft tot nu toe niet één keer ‘dankjewel’ gezegd. Ik hou altijd mijn mond als ze weer eens commentaar op me heeft, maar nu ben ik het echt helemaal zat. Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Ik hoop dat jullie mij kan helpen.
Liefs, Anoniem

—————————–

Beste Anoniem,

Wat erg voor jou en je familie dat je moeder zo ziek is. En wat zwaar voor jou om zo je best te moeten doen de hele tijd! Want natuurlijk wil je er alles aan doen om je moeder op dit moment zo gelukkig mogelijk te maken, in deze moeilijke periode. Het is voor te stellen dat je moeder door haar ziekte niet goed in haar vel zit, want deze ziekte heeft een hele grote impact op haar leven. Ik denk alleen dat het ook belangrijk is om te beseffen dat niet alleen haar leven, maar het leven van het hele gezin er in grote mate door wordt beïnvloed.

Maar er is hier niemand om te veroordelen. Je moeder is omdat ze ziek is meer afhankelijk dan ze waarschijnlijk zou willen. Wellicht neem jij een deel van de zorg op je samen met je vader, die er ook alles aan doet om je moeder zo gelukkig mogelijk te houden. Er wordt van iemand van jouw leeftijd in deze periode meer verwacht dan van andere jongeren van 15. Maar ook je vader moet waarschijnlijk meer voor je moeder zorgen, dan in de tijd dat je moeder niet ziek was. Het is voor iedereen heel erg aanpassen en moeilijk om er op een goede manier mee om te gaan. Ik denk dat het belangrijk is om dit een keer te bespreken met je ouders, hoe lastig dat ook zal zijn. Op dit moment voel jij je echter te weinig gewaardeerd en ik denk niet dat je ouders dat diep van binnen zouden willen. Het is de hele situatie die ervoor zorgt dat jullie relatie wat minder goed loopt.

Probeer duidelijk te maken dat je er alles aan wilt doen om het gezin gelukkig te houden, om je moeder gelukkig te houden, maar dat je ook een keer wil horen dat ze het fijn vinden dat je zoveel voor hun klaar staat. Dat je het op dit moment even te veel vindt worden, ook omdat jullie verhuisd zijn en je niemand hebt om over de situatie te praten. Ik weet zeker dat zij je begrijpen als je het uitlegt en dat zij ook graag willen dat jij je zo goed mogelijk voelt.

Ik wil je daarnaast heel veel succes en sterkte toewensen in deze moeilijke periode.

Liefs, Girlscene